Vorige week zaterdag gingen mijn man, mijn zoontje en ik naar het Sinterklaasfeest op het werk van mijn man. Klimmen, kruipen, kleuren, live Sinterklaasmuziek: het was echt een feest voor zoonlief.
En toen, helemaal aan het eind, ging De Pakjeskamer open. Daarin lag voor elk kind een spiksplinternieuw stuk speelgoed.
Het zal komen doordat ik veel bezig ben met minimalisme en de impact van spullen op het klimaat, maar ik werd er verdrietig van. Op een enkeling na misschien, zijn dit allemaal kinderen wiens ouders goed verdienen. Die al cadeautjes krijgen en die nu nóg een cadeautje krijgen, dat wellicht niet eens aansluit op hun interesses. Waarom houden we het niet bij de activiteiten en het samen dansen? Waarom moet elke Sinterklaasactiviteit gekoppeld worden aan cadeautjes? Waarom geven we elkaar dan in ieder geval niet mooie tweedehandsspullen?
Onze zoon is nu nog jong genoeg om niet te beseffen dat er een cadeautje voor hem klaar lag. Dus vertelden we het hem niet en brengen we dat cadeautje binnenkort naar een stichting die speelgoed inzamelt voor gezinnen die minder te besteden hebben.
In plaats van een overdaad aan speelgoed, gun ik mijn zoon namelijk een toekomst op een mooie planeet en in een minder individualistische samenleving. En oh, dat klinkt gelijk wel heel uitgesproken en overdreven, maar voor mij voelt die pakjeskamer echt als een bedreiging daarvan. Ik droom van een samenleving met meer groen, meer tijd, meer samenzijn, minder spullen, meer geluk. De nieuwe generatie nu al leren dat cadeautjes en spullen een voorwaarde zijn voor een geslaagd feest, staat daar haaks tegenover.
Zo direct gaan we naar het Sinterklaasfeest op mijn werk. Het is de eerste keer dat we dat als bedrijf organiseren. Ik gaf bij het organiseren voorzichtig aan dat ik geen cadeautje hoefde voor mijn kind. Liever niet, zelfs. Samen spelletjes spelen, samen dansen op live muziek, eventueel een paar rond dansende pieten, dat leek me meer dan leuk genoeg. De organisator was het met me eens. We zullen samen zijn, in plaats van aan het consumeren zijn. Een overdaad aan liefde, in plaats van aan spullen: ik kijk ernaar uit.
Zoonlief krijgt wel cadeautjes van ons trouwens: we stopten zaterdagavond een cadeautje in zijn schoen dat perfect bij hem en ons past: rails en een treinwagon. Onderdelen van een elektrische trein die we door gegeven kregen van een nichtje, die het weer van een buurman kreeg. De rest van de trein krijgt hij in zijn volgende schoen en op 5 december.
Leave a Reply