Het Langzame Leven

Ik voel me heel erg fijn in ons nieuwe huis en ons nieuwe dorp. Zoals altijd is de nieuwe situatie echter niet alleen maar rozengeur en maneschijn. In dit geval is de donkere wolk onze zoon die heel erg moet wennen op de nieuwe opvang.

In onze vorige woonplek ging onze zoon al vanaf twaalf weken oud naar dezelfde gastouder. Daar had hij het erg naar zijn zin. Zó erg, dat hij elke ochtend hoopvol vroeg of hij naar de gastouder ging vandaag. Zij was met recht zijn tweede moeder en kende hem door en door.

Ik vond de overgang naar een andere opvang, een ‘gewone’ kinderopvang, op voorhand al spannend. Aan de andere kant begon onze zoon een paar weken terug opeens zelf op andere kinderen af te stappen in de speeltuin, en leek hij het ontmoeten van nieuwe mensen niet meer zo spannend te vinden. Ik ging daarom uit van een dag of drie drama bij het wegbrengen, zoonlief die er in die dagen achter zou komen dat hij daar fijn kan spelen met veel kindjes, en vanaf dan geen problemen meer.

De realiteit is anders. Vandaag ging onze zoon voor de elfde keer naar de nieuwe opvang. De paniek van keer 2 tot en met 4 is gelukkig weg, maar er is wel groot verdriet elke opvangochtend. Echt verdriet. Eenmaal op de opvang speelt hij nu veelal fijn met andere kindjes, maar ook daar is hij nog af en toe opeens verdrietig.

Mijn hart breekt. Ik vind dit zó lastig. Ik twijfel of we al in moeten grijpen (zelf extra vrije dagen nemen, opa’s en oma’s inschakelen, toch een dag naar de oude gastouder ondanks de reistijd) of moeten vertrouwen op de stijgende lijn. Dat hij er gaat komen als we hem vertrouwen en tijd geven. Dat hij nu niet erg lijdt onder de situatie.

Er is eigenlijk nog geen conclusie voor deze blog. Onszelf vertrouwen, onze zoon vertrouwen en scherp blijven op tekenen (welke tekenen?) dat we toch iets moeten veranderen. Erop vertrouwen dat ook deze fase, net als vorige fases waar ik twijfelde en me druk maakte, voorbij gaat en we er allemaal goed uit gaan komen.

Oh, en mezelf wat extra ruimte en tijd geven om dit proces aan te blijven kunnen.