Zoals gezegd heb ik sinds juni een nieuwe baan. In tegenstelling tot al mijn vorige banen, doen we hier aan uren schrijven. Uren schrijven stond voor mij altijd voor controle. Controle van de werknemers door de werkgever.
Hier blijkt het ook anders ingezet te kunnen worden. In ons team gebruiken we het om iedereen vrij te laten in waar en wanneer hij of zij werkt. Dat kan tot in het extreme: een van mijn collega’s werkt in de zomer een dag minder en bouwt dan dus een groot tekort aan uren op. In de winter werkt hij vijf dagen en compenseert hij deze uren weer.
Ik gebruik het voor kleinere dingen. Soms een half uurtje doorwerken als ik nog even iets af wil maken. Op maandag juist een half uur korter werken, zodat ik mijn zoontje naar de gastouder kan brengen, op kantoor kan werken, en toch zonder haast tegelijkertijd met man en zoon thuis kan komen. Soms klus ik voor mijn plezier wat extra aan een project in het weekend. Die uren gebruik ik dan weer als ik een keer wat eerder wil stoppen – of zelfs behoefte heb aan een hele dag vrij.
Dus ja, de aanname dat uren schrijven leidt tot meer controle blijkt te kloppen. Maar dan wel controle door mij over wanneer ik werk. Met dat soort controle kan ik goed leven.
Leave a Reply