Na mijn half uur vanochtend en nog een half uur schrijven, was mijn zoontje nog steeds niet wakker. Ik besloot zelf ook nog even in bed te gaan liggen. Een kwartier later kwam zoonlief zijn kamer uit en kroop hij bij mij in bed. Samen lagen we een half uur lang tegen elkaar aan onder het dekbed. We vermaakten we ons met de steeds veranderende cijfers op mijn digitale wekker. Zo simpel, zo gezellig, zo fijn.
En dan nu douchen en zo de pannenkoeken eten die mijn mannen samen aan het bakken zijn beneden. Het moge duidelijk zijn: de mopperigheid door het feit dat ik vanochtend om 5 uur wakker werd van de wekker van mijn man – en vervolgens een half uur de slaap niet kon vatten, is verdwenen.
Leave a Reply