Als kind schreef ik vele verhalen over fictief hoofdpersoon Liefje en was documentatie – zelf een boekje schrijven over een onderwerp naar keuze – mijn favoriete vak op school.
Op de middelbare school was ik één van de weinigen die graag de leeslijstboeken las en er dan óók nog plezier in had om er verslagen over te schrijven. Nieuwe inzichten krijgen, diepere lagen ontdekken, ik vond het fijn.
In mijn studententijd was ik een paar keer in het buitenland en hield dan met plezier blogs bij om het thuisfront op de hoogte te houden – en achteraf zelf alles terug te kunnen lezen. Essays schrijven in plaats van een tentamen maken vond ik nooit een probleem.
Tijdens mijn promotieonderzoek stond ik voornamelijk in het laboratorium, maar haalde ik het meeste plezier uit het schrijven van zogeheten ‘reviews’: artikelen waarin al het eerder gepubliceerde onderzoek wordt samengevat en vergeleken. Het schrijven van mijn proefschrift was voor mij geen obstakel, maar iets waar ik op den duur reikhalzend naar uitkeek.
En toen maakte ik de overstap naar de IT en werd ik software ontwikkelaar. Ogenschijnlijk was het toen met het schrijven gedaan.
De afgelopen maand aan blogjes schrijven hebben me in laten zien dat dat niet waar is. Veel van de processen waar ik plezier in heb tijdens het schrijven hier, komen ook aan bod wanneer ik aan het programmeren ben. Hier zoek ik naar een passende titel, op werk naar passende namen voor mijn variabelen. Hier gooi ik hele paragrafen weg om de boodschap helder te houden, op werk pas ik hetzelfde kill your darlings concept toe om code niet onnodig complex te maken. Hier herlees ik en voel ik of een blog klaar is en lekker loopt, op werk doe ik hetzelfde om er zeker van te zijn dat mijn code goed leesbaar is – en dus onderhoudbaar voor andere ontwikkelaars.
Dus ja, schrijven heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven, ook in de afgelopen vijf jaar als programmeur. Ik schreef alleen in een andere taal.
Leave a Reply