Ik ben altijd iemand geweest met veel discipline. Ik had een doel – een marathon lopen, mijn PhD afronden, een fotoalbum maken, het huis schoonmaken, cum laude afstuderen, een vriend(in) van steun voorzien, wat dan ook -, maakte een plan, en rondde dat af. Ik heb mede door die discipline heel veel toffe en mooie dingen meegemaakt.
Afgelopen maanden ben ik echter in gaan zien dat die discipline niet alleen maar mooi is. Dat het er ook voor zorgde dat ik me schrap zette en door ging, ook als dat eigenlijk niet goed voor me was. Dat ik hard over mijn eigen grenzen ging en anderen dat ook liet doen. Dat ik mede door mijn discipline in een burnout belandde.
Dat wil ik niet nog een keer. Daarom probeer ik nu te leren om meer aanwezig te zijn in mijn lijf, om zo te kunnen voelen wat ik nodig heb, in plaats van blind mijn opgezette plan te volgen tot het eind. Hierbij een paar dingen die mij daarbij helpen.
- ‘s ochtends en ‘s avonds deze yoga video doen. Ik kreeg deze oorspronkelijk aangeraden van mijn fysiotherapeut en vervolgens raadde mijn huidige therapeut Elisabeth me aan om hem op halve snelheid te doen. Elke ochtend en avond doe ik nu 12 minuten rustige yoga en dat helpt enorm om in mijn lijf te komen.
- Een kop thee drinken zonder afleiding. Dit brengt rust en dan kom ik als vanzelf meer in contact met mijn lijf.
- Vanaf mijn enkels naar boven toe al mijn gewrichten bewegen (voeten draaien en flexen, knieën buigen, rondjes en achtjes maken met mijn heupen, etc) en daarna een paar tellen stil staan en mijn hele lijf voelen. Deze hielp me onlangs nog om mijn emoties te resetten, heel gaaf.
- De zintuigenwandeling (of fietstocht). Als ik op weg van werk naar huis merk dat ik blijf nadenken, dan probeer ik eerst een tijd te focussen op wat ik zie, dan op wat ik hoor, dan op wat ik voel. Het is wisselend hoe goed dit werkt (wandelend werkt het voor mij sowieso beter), maar helpt altijd wel iets om mijn gedachten te vertragen.
- Sowieso: naar buiten gaan.
- Schudden. Wederom een tip van Elisabeth. Ja, het klinkt gek, maar het schudden van mijn lijf helpt heel goed om stress kwijt te raken en in mijn lijf te raken. Ik gebruik er deze video voor.
- Een paar keer langzaam ademhalen, als het voelt alsof er geen tijd of ruimte is voor de andere tactieken. En ja, zelfs dit lukt me niet altijd (ik doe het als ik dit af heb, oh, en dit. Oh, en dit ook nog), maar ik heb wel steeds vaker door dat het nodig is, en dat is stap 1.
Het resultaat van dit alles? Ik voel eventuele spanning, pijn of stress in mijn lijf eerder en ga daardoor daadwerkelijk minder over mijn eigen grenzen heen.
Natuurlijk lukt het niet altijd. Afgelopen maandag nog was ik trots dat ik na 6 uur werken merkte dat ik hoofdpijn begon te krijgen en dat ik daarom stopte met werken en naar huis ging. Eenmaal thuis lag ik een half uur lang met paracetamol op onder drie dekens voordat mijn lijf stopte met rillen – ik had duidelijk nog een hoop signalen gemist.
Dus ja, er is nog verbetering mogelijk, maar het gaat al zo veel beter. En het mooie is, dit alles – luisteren naar mijn lijf, daardoor mijn grenzen beter aanvoelen en daar ook steeds beter naar durven luisteren – zorgt er niet alleen voor dat ik minder hard val, het zorgt er ook voor dat ik tijden heb dat ik het gevoel heb dat ik vlieg en alles aankan. Beide kanten mogen er nu zijn, op beide momenten probeer ik goed voor mezelf te zorgen.
Precies daarvoor wil ik in de toekomst mijn sterke discipline blijven gebruiken: om altijd goed voor mezelf te blijven zorgen. No matter what.
Leave a Reply