Gisteren luisterde ik tijdens het puzzelen weer een aflevering van de Geweldloze Podcast – ik schreef er al eerder over en vind het nog altijd een aanrader. Deze aflevering ging over schermtijd.
Ten eerste over de schermtijd van onszelf. Wij zetten tenslotte het voorbeeld voor onze kinderen. Ik vond afgelopen week dat ik vrij veel bezig was met mijn telefoon. Deels had dat een goede reden – we waren wat spullen aan het verkopen op marktplaats -, maar deels was het ook zinloos scrollen. Ik keek vanochtend naar de statistieken: ik zat per dag gemiddeld 1 uur en 36 minuten op mijn telefoon. Dat is inclusief de 24 min yoga elke dag. Niet gigantisch veel, maar jeetje, wat had ik nog meer kunnen doen in die tijd? Daarbij, ook buiten die tijd was ik er soms mee bezig. De telefoon als constante stoorzender. En dus doe ik vandaag weer eens een dagje zonder Signal, email en marktplaats op mijn telefoon.
Hoe dan ook, ik ben er bewust mee bezig en neem af en toe een stapje terug. Zoals ze ook zeggen in de podcast: het hoeft niet perfect.
Goed, en dan de schermtijd van ons kind. Ik herinner me nog goed die keer dat ik bij een vriendin op bezoek was voordat wij een kind hadden. Haar kinderen hadden geen schermtijd. Ik vond het knap: in de trein hoorde ik regelmatig kinderen zeuren om een scherm, hoe houd je het vol om nooit toe te geven?
Nu ik zelf een kind heb, begrijp ik het. Ons kind heeft ook geen schermtijd en omdat hij dat nog nooit gehad heeft thuis, vraagt hij er ook nooit om. Ik hoor ook regelmatig dat een scherm zo fijn is als je even rustig wilt koken. Ook dan kom ik nooit in de verleiding: onze zoon kan zichzelf meestal prima vermaken als hij merkt dat ik ergens mee bezig ben – of hij komt ‘helpen’.
Tot zover blijkt het dus verrassend makkelijk te zijn om onze net driejarige schermloos op te voeden. Dat verklaart nog niet wáárom we het doen. Dat is voornamelijk omdat we het onze zoon gunnen om tijd te hebben voor andere dingen. Om buiten te spelen, fantasiespellen te spelen (dat neemt nu opeens een vlucht trouwens, zo leuk!), te bewegen, boekjes te lezen, te knutselen. Tv met mate is op zich niet verkeerd denk ik, maar het neemt wel tijd weg van de spaarzame uren dat zoonlief wakker is en dingen kan doen en leren. Dingen waar hij ontzettend veel plezier in heeft.
Inmiddels besef ik me ook dat een beetje schermtijd waarschijnlijk moeilijker vol te houden is dan geen schermtijd. Bij de gastouder kijkt zoonlief wel af en toe tv. (Dat vind ik trouwens prima. We leven in een wereld met schermen, het is oké als hij daar af en toe blootstelling aan heeft.) Hoewel hij bij ons nooit vraagt om een filmpje, gebeurt het daar regelmatig dat hij vraagt of hij televisie mag kijken als ik hem ‘s ochtends weg breng. Ik vind het heerlijk dat we die discussies nooit hebben hier in huis.
En tenslotte merk ik zelf hoe afleidend een scherm kan zijn. Hoe het energie slurpt en creativiteit doet afnemen. Hoe moeilijk het is om maat te houden. Als het voor ons als zo lastig is, hoe kan ik mijn zoon daar dan nu al aan blootstellen?
Leave a Reply