Wij denken er over na om te verhuizen naar een plek dichterbij een bos en mijn schoonouders. Als we zouden verhuizen, laten we echter ook veel waardevols achter. En dus twijfelen we. Hoewel we al meerdere huizen bezichtigden en zelf twee keer een bod uitbrachten, deelden we het daarom nog niet met buren en de gastouder: we wilden geen slapende honden wakker maken en eerst zelf een keuze kunnen maken voordat zij hun mening of reactie konden geven.
Maar toen gaf de gastouder opeens aan dat ons zoontje daar zou kunnen BSO-en als hij over ruim een jaar naar school gaat. Alles in mij schreeuwde ‘dat zou geweldig zijn!’. Ik zei ‘uh, ja, daar moeten we even over nadenken, houd vooral geen plek vrij voor ons voor nu’. Want ja, misschien zijn we tegen die tijd wel verhuisd.
Dat voelde niet goed. En dus belde ik onze gastouder tussen de middag op. Ik legde het dilemma voor, zij begreep het en bleek dezelfde twijfels te hebben gehad een aantal jaar terug. Ik sprak uit hoe heerlijk ik het vind dat zoonlief bij haar terecht kan als we wel hier blijven wonen. Zij legde uit waarom een constructie met twee BSO-kindjes goed zou werken voor haar. Het was zo fijn om open en eerlijk te kunnen zijn. Niet dat ik daarvoor loog, maar ik hield wel wat achter.
Toen ik later op de dag wat uitgebreider stond te kletsen met de buurvrouw, bracht ik het ook met haar ter sprake. Ook zij herkende het, zowel de twijfel als de wens.
En wow, wat lucht me dit op. Blijkbaar was het ‘ik houd iets achter’-gevoel sterker dan ik doorhad. En nee, natuurlijk hoef ik niet altijd alles te delen als ik daar nog niet klaar voor ben, maar wat er vandaag gebeurde – en met name het gevoel dat het me geeft – is een goede herinnering dat delen mij vaak verder brengt dan iets voor mezelf houden. Dat open zijn, ook – of misschien zelfs wel juist – over dingen die nog niet zeker zijn, zorgt voor verbinding, voor steun en voor een diepere connectie. Dat open zijn over mijn twijfels mijn blik naar binnen niet vertroebelt.
Integendeel, het voelt interessant genoeg alsof ik me nu juist méér open kan stellen voor mijn eigen gevoelens.
Leave a Reply